දයාබර දුයිෂෙන් වෙත

ඔළුව ඇතුලෙ මහා පවුරක් බැඳල වගේ ලියන්න දෙයක් මතකෙට එබිකම් කරන්නෙම නැති කොට, හිතම පුස්කාලා වගේ මුකුත් හිතෙන්නෙම නැති කොට, බ්ලොග පාළුවට අරින්නත් හිතට හිතක් නැති කොට, 

අවුරුද්දකට විතර කලින් ජංගමයගෙ මූණත්තහඩුවෙ හදිස්සියට කොටපු නිසඳැසක් මතක් උනා..

ඒ දවස්වලම අන්තිම පේළියෙත් පළවෙච්චි එකක්.සිතුම් සිහින මල්ලියත් මේක බ්ලොගේ දාන්න කියල කියල තිබුන දවසක්දා.

අච්චාරු කඩේ පාළු කපන්නක් එක්ක මේකෙත් සටහන් කරල තියන්නම් :)

දයාබර දුයිෂෙන්,

නුඹ නම් නොගොස් ඇත,

පොප්ලර් අතු රිකිලි වල

වැදී හමන පවන දැනෙන ඉමෙන් ඈතට.

නමුදු ගියෙමි මම,

නැත්තකු සේ සිත් පිත්

ඇගේ සිත දවා තබා.

කළයුතු සහ හැකි,

සියළු යුතුකම්,

අල්තීනායි වෙනුවෙන් කළ නුඔ,

පසුනොතැවෙනු ඇති බව අදහමි ඉඳුරාම.

නමුත් මම වීමි

ආත්මාර්ථකාමියෙක්‍,

යුතුකම් පැහැර හැරි.

ඇය තවමත් සිටින්නීය බලා,

මා එනු ඇතැයි.

ඇගේ සිත බිඳක් සනහනු වස්,

ඇය වෙනුවෙන් ඇදි මේ සිතුවමත්,

ගත් පොරෝනාවත්,

ගෙනගොස් දෙන්නට ‍හැකිද

ඊළග කටුක ශිශිරයට පෙර,

නුඔ බෙදන ලියුම් මිටියෙහි සගවාගෙන,

මගේම වන්නටත්,‍

මගේම කරගන්නටත් පැතූ,

නොරිකෝ සං වෙත?

ඇයට ‍ද්‍රෝහී වූ,

මගේම නොවූ,

මගේම ආලයත් සමගම ?

-දෙවෙන්දොරා සං-